Sezai Karakoç’un tutkulu ancak karşılıksız aşkı sayesinde ölümsüzleşti. Karakoç’un 1950’li yıllarda yazdığı ve ilk kez 1951’de yayımlanan “Mona Roza” şiiri, Türk edebiyatında hem aşkı hem de suskunluğu simgeleyen bir yapıta dönüştü. Karakoç, şiiri boyunca Muazzez’e olan duygularını dile getirirken, ömrü boyunca ona açılmadı. Şiirin kahramanı olan Muazzez Akkaya da yıllarca sessizliğini korudu. Kendisine yazılan şiirlerle ilgili yıllar sonra röportaj veren Akkaya, “Cemal Süreya şiirlerini cebime koyardı. Sezai Karakoç ise daha ısrarcıydı. Ama o dönem okuldan biriyle arkadaşlık etmeyi hiç düşünmedim” demişti.

Akkaya, Cemal Süreya’nın soyadındaki “y” harfini sildirmesiyle ilgili ilginç bir detayı da yine aynı röportajda paylaşmıştı: “Bir gün arkadaşlarımızla Mülkiye’nin kafesinde oturuyorduk. Sezai Karakoç da oradaydı. Aynı masadaydık. Diğer arkadaşlar gidince masada sadece ben ve Sezai kaldık. Bunu gören Cemal Süreya, soyadındaki bir harfi sildirmiş.”

Akkaya, Sezai Karakoç’la ilgili bir anısını şöyle anlatmıştı: “Vefatından bir ay önce Fenerbahçe sahilinde karşıdan yürürken gördüm. Uzun uzun bana baktı ama ben tanıyamadım. Beyaz saçları, sakalı vardı. Meğer oymuş. Keşke tanıyıp bir kahve içseydik.”

YAŞAM ÖYKÜSÜ KİTAP OLDU

Mülkiye yıllarının ardından hayatını yine bir Mülkiyeli olan Orhan Giray ile birleştiren Muazzez Akkaya, dört çocuk annesi olarak aynı zamanda iş hayatını da sürdürdü. Hukuk eğitimi aldıktan sonra 30 yıl Hazine avukatlığı yapan Muazzez Akkaya Giray’ın yaşam öyküsü torunun edebiyat öğretmeni Emine Öte tarafından hayatı “Mahrem Şiir: Mona Rosa” adlı kitapta kaleme alındı.